I. De stamvader: Laurens Montesan (<1665 - >1723)  (gezinsschema)   (tweede generatie >>) De hele familie Montizaan is terug te herleiden tot deze ene stamvader: Laurens Montesan. Alle andere teruggevonden Montizaans, Montesaans en verwante namen stammen van hem af. Vóór Laurens is niemand met de naam Montesan -of iets wat er op lijkt- gevonden. Sommige bronnen vermelden als zijn patroniem Jans of Jansen, zijn vader heette dus Jan. Hoe de naam Montesan is ontstaan is niet bekend. Mijn eigen theorie is dat Laurens' familie oorspronkelijk uit Montzen kwam, in het huidige Belgiê dicht bij Vaals. Montzen (in het Nederlands Montsen) was vroeger een redelijk belangrijke plaats in het hertogdom Limburg, dat toendertijd een apart staatje vormde binnen het Heilige Roomse Rijk. De naam voor mensen uit die plaats zou dan "Van Montsen" zijn geweest, wat makkelijk te verbasteren is tot (van) Montesen en zo uiteindelijk tot Montesan. De naam Van Montsen is 1x in Nederland aangetroffen, in 1641, en Montsen (zonder van) 3x. De naam Van Montzen is niet aangetroffen in Nederland, maar Von Montzen is wel 1x aangetroffen in Aken, waar ene Eiff von Montzen begin 17-e eeuw op de brandstapel terechtkwam op beschuldiging van hekserij. De naam Montzen (zonder van) kwam en komt wel een aantal keren voor, maar alleen in Limburg. De voornaam Laurens is van oorsprong katholiek -van Sint Laurentius- en kwam vroeger ook voornamelijk voor in de zuidelijke Nederlanden. Het kan goed zijn dat de naam Laurens al in de familie voorkwam toen deze nog katholiek was. Na de Reformatie (vanaf ca. 1517) bekeerden veel mensen zich tot het Nederduits Gereformeerde geloof dat ook onze Laurens aanhing. Zij werden tijdens de katholieke Inquisitie vervolgd vanwege hun geloof, en belandden vaak als "ketters" op de brandstapel. In de noordelijk Nederlanden waren ze relatief veilig, dus velen vluchtten daar naar toe. Ook Laurens' ouders, of voorouders, zijn zo wellicht uit het streng katholieke Montzen naar noordelijkere streken getrokken, en zo in Hall terechtgekomen. Maar misschien zit ik er wel falikant naast. We zullen het nooit zeker weten. Ook de geboortedatum van Laurens is onbekend, maar er van uitgaand dat hij bij zijn huwelijk in 1683 minstens 18 jaar moet zijn geweest, kunnen we aannemen dat hij voor 1665 moet zijn geboren. Als geboorte/doopplaats van Laurens werd bij zijn huwelijk Hall vermeld. Het meest waarschijnlijk is dat het hierbij gaat om Hall bij Eerbeek (nu gemeente Brummen). Zeker is dat echter niet. De doopgegevens zijn daar niet aangetroffen. Maar vóór het jaar 1650 heeft een grote brand het dorp Hall getroffen, waarbij ook de pastorie met de daarin aanwezige archieven in de vlammen opging. Als Laurens vóór 1650 werd geboren, en dat is heel goed mogelijk, zullen zijn doopgegevens dus ook verloren zijn gegaan, en de gegevens van zijn familie eveneens. Maar het zou ook kunnen gaan om een andere plaats Hall of Halle. Daar zijn er een aantal van in Europa, en Laurens was soldaat, dus reisde heel wat af... Soldaat, ja: Laurens was in 1683/84 "dragonder", dienende onder de compagnie van "capiteijn" Lodewijk van der Albe. Een dragonder was een soldaat die zich te paard verplaatste, maar te voet vocht. Dragonder Lodewijk van der Albe, onder wie Laurens in 1683/1684 diende, maakte carrière in het Regiment Dragonders Brandt (het Cavalerie Regiment 672j), dat werd opgericht in het rampjaar 1672. In 1693 (volgens MilWiki) werd hij er majoor, en in 1695 t/m 1704 was hij er zelfs luitenant-kolonel. Dit was waarschijnlijk dus hetzelfde regiment waarin hij ten tijde van Laurens kapitein was. Laurens diende dan dus in het Regiment Dragonders Brandt. Van 1703 tot 1711 was dit regiment betrokken bij krijgshandelingen in Spanje. Het is niet bekend of Laurens toen nog in dienst was. In elk geval was hij in 1706 weer terug: toen werd hij nl. als lidmaat ingeschreven in de kerk in Nunspeet. "Stammoeder" Grietjen Jans werd geboren op 31(?!) november 1661 in Nunspeet, als dochter van Jan Reijersens en Juttien Eijberts. Op 13 mei 1683 gingen Laurens en Grietje in Nunspeet in ondertrouw, 14 dagen later trouwden ze in de Nederduits Gereformeerde kerk aldaar. Van 1684 tot 1704 werden in Nunspeet hun 3 dochters en 6 zonen geboren, waarvan er tenminste eentje als klein kind overleed. De herkomst van de naam van het eerste kind, Woutertje, is niet bekend, maar zou belangrijk kunnen zijn bij een verdere zoektocht naar de voorouders van Laurens. Wellicht heette de moeder van Laurens zo. Het volgende kind heette Jutjen naar de moeder van Grietjen; de daaropvolgende twee zoons werden allebei Jan genoemd: de eerste waarschinlijk -zoals het hoorde- naar de vader van Laurens, de tweede (doopnaam Johannes) naar de vader van Grietjen (Laurens en Grietjen hadden beiden als patroniem "Jans"). Van twee dochters en drie zoons is bekend dat ze trouwden; van de drie zoons is bovendien nageslacht beschreven. Tsaar Peter de Grote     Saillant detail: in 1697 bezocht tsaar Peter de Grote van Rusland ons land. Van 18 tot 25 augustus woonde hij er incognito in een dijkhuisje in Zaandam. Maar hij werd herkend en moest vluchten naar Amsterdam, omdat hij werd belaagd door grote horden mensen. Het hele land gonsde van de geruchten. Peter de Grote was toen al bekend om zijn grote interesse in militaire zaken, en Laurens was zelf militair. In de week daarna werd het zevende kind van Laurens geboren, een zoon, en hij noemde hem… Peter. Toeval? In 1710 woonde Laurens in Nunspeet en was eigenaar van de landerijen "De Korte Stukjes" en het "Drostenland", gelegen in de Nunspeter Enck; misschien was hij toen boer geworden? In 1723 werd Laurens van Nunspeet naar Ermelo overgeschreven. Zijn dochter Woutertje, die met haar echtgenoot ook in Nunspeet woonde, was toen net overleden, de echtgenoot hertrouwde, en in Ermelo woonden toen zijn zoon Johannes en d ochter Caecilia. Wellicht had hij tot dan toe bij Woutertje ingewoond, en ging hij nu bij een van zijn andere kinderen inwonen. Vermoedelijk bij zijn zoon, want met kerst van datzelfde jaar werd daar een kleinzoon geboren die ook Laurens werd genoemd.